Stefan Łaszkiewicz (22.01.1891 – 01.11.1963) i Maria Jadwiga Łaszkiewicz z domu Wręga (21.11.1900-30.03.1978) mieszkali w Borzęcinie. Stefan był kolejarzem, a Maria nauczycielką. W łatach wojny przez ponad 2 lata ukrywali w swoim domu Żydówkę Miriam Redner z synem Ryszardem.
Z bazy danych Jad Waszem:
„W pierwszych dniach września 1942 roku ostatnich przebywających poza gettem we Lwowie Żydów zmuszono do przeniesienia się do niego. Wtedy Ber (Beno) i Miriam Rednerowie skontaktowali się z polskimi znajomymi z sąsiedniej miejscowości i poprosili ich o znalezienie bezpiecznej kryjówki dla nich i ich czterotygodniowego syna Ryszarda. Gdy dotarli do pobliskiej wsi Stare Sioło ich długoletnia znajoma Stefania Ciemięga, zgodziła się dać schronienie tylko Berowi Rednerowi. Nie mogąc ukryć jego żony, kobieta pojechała z nimi do Borzęcina koło Krakowa, gdzie mieszkali jej przyjaciele Stefan i Maria Łaszkiewiczowie. Przyjęli oni Miriam i jej syna, pomimo trójki własnych dzieci i przedstawili swoim sąsiadom jako krewnych. Zajmowali się nimi z życzliwością i głębokim altruizmem wyrastającym z wiary, dbali o wszystkie ich potrzeby bez żadnego materialnego wynagrodzenia. Redner została z Łaszkiewiczami aż do wyzwolenia w styczniu 1945 roku. Po wojnie rodzina Rednerów, już w komplecie, wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych.”
31 maja 1993 r. Instytut Yad Vashem nadał Stefanowi i Marii Jadwidze Łaszkiewiczom tytuł Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.