Urodzony w Łukanowicach 14 maja 1885 roku Schaje Nisan Berkelhamer był synem Arona Eilbanda i Gale Sussel Berkelhamer. Ponieważ rodzice mieli tylko ślub religijny, nie uznawany przez ówczesne państwo, ich dzieci były uważane za nieślubne i miały nosić nazwisko matki. Schaje Nisan został blacharzem. W 1909 roku ożenił się z pochodzącą z Okocimia Freidel Wasserberger/Weiss, urodzoną 2 marca 1889 roku córką krawca Salamona Leisera Weissa i Chany Wasserberger. Podobnie do innych żydowskich dzieci, Freidel uczęszczała do szkoły publicznej; w szkole podstawowej w Okocimiu przetrwały jej metryki szkolne za lata 1895-1901.
Berkelhamerowie zamieszkali w Brzesku, chociaż później Schaja Nisan wyjechał za pracą do Szwajcarii, gdzie otworzył sklep towarów żelaznych. Rodzina dołączyła do niego, lecz po kilku latach Berkelhamerowie wrócili do Brzeska, a pod koniec lat 1930. przeprowadzili się do Mościc.
Państwo Berkelhamer mieli 8 dzieci, sześciu synów i dwie córki: Arona (1910), Tobiasa (1912), Soschę (1914), Moritza (1916), Marjem (1918), Hermana (1921), Norberta (1925) i Abuscha (1928); wszyscy w różnych latach uczęszczali do szkół powszechnych w Brzesku, przetrwały metryki szkolne całej ósemki.
W USC Shoah Foundation zostało zapisane świadectwo jednego z dzieci Schaje Nisana i Freidel, Hermana, dzięki czemu wiem, co spotkało rodzeństwo Berkelhamer w latach wojny.
Pan Berkelhamer wspomina, że ich rodzina nie była szczególnie religijną, ale wszyscy chodzili do synagogi w soboty i święta i przestrzegali zasad koszerności. Herman Berkelhamer miał Bar Micwę w jednej z brzeskich synagog. Przygotowywał się do tego pod kierownictwem rabina w chederze, do którego uczęszczał popołudniami, już po zajęciach w szkole powszechnej. Po odczytaniu fragmentu Tory dostał kawałek ciasta i trochę cukierków, nie było to w jakiś szczególny sposób celebrowane.
Herman uczęszczał do szkoły publicznej w Brzesku i wspominał, że często wdawał się w bójki z innymi chłopcami, szczególnie z katolickimi rówieśnikami. Kiedy zaczęła się wojna, Herman uciekł na wschód razem ze starszym bratem Aronem, inni członkowie rodziny mieli nadzieje przetrwać wojnę w domu. We Lwowie Herman i Aron spotkali brata Tobiasa, który w tym czasie był w polskiej armii, lecz po zajęciu Lwowa przez armię radziecką dołączył do braci. Tylko im trzem udało się przeżyć wojnę pracując w kopalni na Donbasie, później w obozie na Syberii i w Uzbekistanie. W 1945 roku wrócili na chwile do Polski; po kilku latach w obozach przejściowych w Niemczech wyemigrowali dalej na zachód.
Herman Berkelhamer ostatecznie osiedlił się w Toronto; tam mieszkają jego potomkowie.
Zamordowani w latach Zagłady:
rodzice Schaja Nisan Berkelhamer i Freidel z domu Wasserberger/Weiss;
córka Soscha, uczennica szkoły powszechnej w Brzesku w latach 1920-1930;
syn Moritz (Mosze), uczeń szkoły powszechnej w Brzesku w latach 1924-1931;
córka Marjem, uczennica szkoły powszechnej w Brzesku w latach 1925-1933;
syn Norbert, uczeń szkoły powszechnej w Brzesku w latach 1932-1935;
syn Abusch, uczeń szkoły powszechnej w Brzesku w roku szkolnym 1935/36 (później rodzina przeprowadziła się do Mościc).
Niech będzie błogosławiona pamięć wszystkich zamordowanych.